20. yüzyıl sanatında önemli bir etkiye sahip olan Pablo Picasso, yıllar boyunca deneyen ve yenilikler yapan bir sanatçıydı. O sadece usta bir ressam değil; bir heykeltıraş, gravür sanatçısı, seramik sanatçısı, matbaacı ve yazardır. Picasso’nun eserleri kademeli olarak olgunlaştı. Yıllardır modern ve çağdaş sanatın gelişim yönünü oluşturmaktadır.
Pablo Picasso Hayatı
1881 yılında, İspanya’nın Endülüs bölgesinde yer alan Malaga şehrinde Don José Ruiz y Blasco ve María Picasso y López’in ilk çocuğu olarak dünyaya geldi. Picasso, Katolik olarak yetişmesine rağmen sonradan ateist olduğunu ilan etmiştir.
Pablo Picasso’nun babası da bir ressamdı. Sanat dersleri verir ve yerel bir müzenin küratörlüğünü yapardı. Don José Ruiz y Blasco, oğlunu yedi yaşında resim ve yağlı boya üzerine eğitmeye başladı ve genç Pablo’nun uygun bir öğrenci olduğunu fark etti. Picasso 13 yaşında, babasının Barselona Güzel Sanatlar Akademisi’nde öğretmenlik yaptığı okula girdi; 1897’de araştırmalarına Madrid’deki en iyi sanat okulu olan Real Bella Sanat Okulu’nda başladı. Bir süre sergiye katılan Picasso, Prado sanat sergilerini gezmeyi ve Rembrandt, El Greco, Francisco Goya ve Diego Villax’ın resimlerini incelemeyi tercih etti.
Picasso’nun 19. yüzyılın sonunda sembolizm ve modernizmi yorumlaması, stilize edilmiş manzaralarda belirginleşmeye başladı. Picasso, 1900’de Avrupa sanat dünyasının merkezi olan Paris’e ilk seyahatini yaptı. Oteli sanatçıyı kanatları altına alan şair ve gazeteci Max Jacob ile paylaştı. İkili, sefil bir yoksulluk içinde yaşadı; ısınmak için bazen sanatçının resimlerini yakmayı bile düşündüler. Picasso, kısa süre sonra Madrid’e taşındı ve 1901’in ilk yarısında orada yaşadı. Arkadaşı Francisco Asis Soler ile “Genç Sanat” adlı bir edebiyat dergisinin kurucu ortağı oldu. İlk sayısı yayınlandığında gelişmekte olan sanatçı, “Pablo Ruiz Picasso” yerine “Picasso” adlı eserini imzalamaya başlamıştı.
Mavi Dönem
Picasso’nun sanat dönemi, 1901’den 1904’e uzanan “Mavi Dönem” olarak adlandırılır. Bu süreçte ressam, bazen bir renk dokunuşuyla çoğunlukla mavi tonlarda boyar. Örneğin, ünlü 1903 sanat eseri “Yaşlı Gitarist” mavi tonlu bir arka planda sıcak kahverengi tonlu bir gitar sunuyor. Picasso’nun ‘Mavi Dönem’ çalışmaları, yumuşak tonları nedeniyle genellikle kasvetli kabul edilir.
Bazı tarihçiler, Picasso’nun “Mavi Dönemi”ni bir arkadaşının intiharından sonra ressamın depresyona girmesine bağlar. Mavi Dönem’de tekrar eden konulardan bazıları: körlük, yoksulluk ve çıplak kadınlardır.
Gül Dönemi
Gül Dönemi, 1904’ten Mayıs 1906’ya kadar sürdü ve Picasso’nun sanat eseri, Mavi Dönem resimlerinde sıcak, melankolik bir atmosfer içinde yükseldi. Alacalı insanlar, palyaçolar ve sirk halkı figürleri bu çalışmalarda yinelenen konulardır. Gül Devri’nin en çok satan eserlerinden biri, “Pipolu Çocuk”tur. Gül Dönemi resimlerindeki orijinal unsurlar, Picasso’nun sanatsal üslup deneylerini yansıtır.
Afrika Etkisi
1907’den 1909’a kadar Afrika sanatı ve ilkelcilik döneminde Picasso, en ünlü ve tartışmalı sanat eserlerinden biri olan “Les Damoiselles d’Avignon”u yarattı. Picasso’nun sanatı, Trocadero sergisinde gördüğü Afrika köşeli sanatından ve bu dönemden bu etkileri yansıtan Henri Matisse’in sahip olduğu Afrika maskesinden ilham aldı. İronik bir şekilde, Picasso ona iç dünyasını ilk kez gösterdiğinde “Les Demoiselles d’Avignon” un en güçlü kınamalarından biriydi.
Analitik Kübizm
Sanatçı, 1907’den 1912’ye kadar kübist sanat hareketinin başlangıcını yaratmak için ressam Georges Braque ile iş birliği yaptı. Resimleri toprak tonlarını kullanıyor. Bu çalışmalar, karmaşık geometrik formlara sahip yapılandırılmamış nesneleri tasvir ediyor.
Yedi yıllık romantik ortağı Fernande Olivier, Head of a Woman ve Fernande(1909) da dahil olmak üzere sanatçının kübist çalışmalarının çoğunda rol aldı. Tarihçiler onun “Avignonlu Kızlar (Les Demoiselles d’Avignon)”nda da yer aldığına inanıyorlar. İlişkileri çalkantılıydı ve 1912’de sonsuza dek ayrıldılar.
Sentetik Kübizm
Picasso’nun dönemi 1912’den 1919’a uzatıldı; çalışmaları kübizm tarzında yaratılmaya devam etti ancak ressam bazı çalışmalarına yeni kolaj formları ekledi. Ayrıca “Mandolinli Kız” (1910) ve “Ma Jolie” (1911-12) gibi birçok kübist resminde insan figürlerine yer verdi. Tanıdığı birkaç sanatçı Paris’i Birinci Dünya Savaşı’na katılmak için terk etse de Picasso, savaş yıllarını stüdyosunda geçirdi.
Fernande Olivier ile ilişkisi bittikten sonra başka bir kadına aşık oldu. Eva Gouel, 1911’de “Gitarlı Kadın” resmine konu oldu ve 1915’te tüberkülozdan ölünceye kadar birlikte kaldılar. Sonrasında Picasso’nun Gaby Depeyre Lespinesse ile ilişkisi sadece bir yıl sürdü. 1916-17 arasında, 20 yaşındaki aktris Paquerette ve Irene Lagut ile kısa bir süre çıktı.
Bir süre sonra 1918’de evleneceği, Rusya’dan bir balerin olan ilk karısı Olga Khoklova ile tanıştı. Üç yıl sonra da bir oğulları oldu. Picasso ve Khoklova kısa süre sonra anlaşamamaya başlamalarına rağmen Picasso Khoklova’ya boşanma hakkını vermeyi reddetti çünkü bu onun mülkünün yarısını vermesi gerektiği anlamına geliyordu. 1955’te ölümüne kadar sadece kağıt üzerinde evli kaldılar.
Neoklasizm ve Sürrealizm
1919’dan 1929’a kadar olan Picasso Sanat Dönemi, üslupta büyük değişiklikler yaşadı. Birinci Dünya Savaşı’nın bitiminden sonra İtalya’ya ilk ziyaretinde ressamın sulu boyadaki “Uyuyan Köylüler” (1919) gibi tabloları, sanat düzeninin restorasyonunu yansıtmış ve neoklasik eserleri, kübist resimleriyle keskin bir tezat oluşturmuştur. Ancak 1920’lerin ortalarında Fransız Sürrealist Hareketi dikkat çekerken Picasso, “Üç Dansçı” (1925) gibi sürrealizmden etkilenen resimlerde ilkelciliğe olan tutkusunu canlandırmaya başladı.
1927’de 46 yaşındaki sanatçı, İspanya’dan 17 yaşındaki Marie-Therese Walter ile tanıştı. İkili romantik bir ilişki kurdu ve Marie-Therese, Picasso’nun kızı Maya’yı doğurdu. 1936’ya kadar çift olarak kaldılar ve sanatçının 1937’de tamamlanan 100 neoklasik gravür içeren “Vollard Süiti”ne ilham verdi. Picasso, 1930’ların sonlarında sanatçı ve fotoğrafçı Dora Maar ile iş birliği yaptı.
1930’larda, Picasso’nun ünlü Guernica gibi eserleri, savaş zamanı şiddetini yansıtan İspanya İç Savaşı’nın benzersiz bir tasviriydi. Uğursuz Minotaur, sanatının merkezi sembolü haline geldi ve önceki yılların alacalığını değiştirdi.
Son Dönem: 1940-1973
İkinci Dünya Savaşı sırasında Picasso hala Paris’te Alman işgali altındaydı ve sanat yaratmaya devam ediyordu. 1939-1959 yılları arasında ara sıra şiir yazdı ve 300’den fazla eser tamamladı. “Kuyruk Tarafından Yakalanan Arzu” adlı oyunu da tamamladı.
Paris 1944’te özgürlüğe kavuştuktan sonra Picasso, genç sanat öğrencisi Francoise Gilot ile yeni bir ilişkiye başladı. İkilinin 1947’de Claude adında bir oğlu ve 1949’da Paloma adında bir kız çocuğu oldu.
Bu dönemde heykele ağırlık verdi ve 1949’da Philadelphia Sanat Müzesi’nde uluslararası bir sergiye katıldı. Daha sonra ABD/Chicago’da bulunan bağışladığı “Chicago Picasso” adındaki heykeli yarattı.
Sanatçı, ikinci ve son eşi 27 yaşındaki Jacqueline Roque ile 1961’de evlendi. Kariyerindeki en büyük ilham kaynaklarından biri olduğunu kanıtladı. Picasso, yaşadığı son 17 yılda onun 70’den fazla portresini üretti.
Hayatı bitmek üzereyken sanatçı, yaratıcı bir çılgınlık yaşadı. Ortaya çıkan sanat eseri, renkli resimler ve gravürler dâhil olmak üzere önceki stillerin bir karışımıdır. Picasso, 8 Nisan 1973 tarihinde Mougins, Fransa’da hayatını kaybetmiştir. Sanat uzmanları daha sonra Picasso’nun son çalışmalarında Neo-Ekspresyonizmin (Yeni-Dışavurumculuk) başlangıcını fark ettiler.
Pablo Picasso’nun Sanata Etkisi
20. yüzyılın sanat tarihinin en etkili isimlerinden biri olan Pablo Picasso, gördüklerine yeni bir yorum getirmek için sık sık çeşitli stilleri bir araya getirmiştir. Kübizmin gelişimi için itici güçtür ve kolajı güzel sanatlar seviyesine yükseltmiştir.
Cesaret ve özgüvenle hareket eden Picasso, vizyonunu takip etti ve sanatsal yeniliğini gelenek veya reddedilme korkusu olmadan yönetti. Aynı şekilde, hayatı boyunca birçok romantik ilişkide tutku arayışı ona sayısız tablo, heykel ve baskı yaratması için ilham verdi. Picasso her zaman bir efsane olmuştur ve çağlarının sanatsal yaşamını tek bir kişide somutlaştıran, bir idol gibi davranan, çeşitli ve çoğu zaman kaotik kültürel fenomenlerin odaklandığı bir eritme potası gibi görünen nadir insanlardan birisi olmuştur.
